21/06/2013 - 27/07/2013

Ypek Duben'in 1994 tarihli ufuklar açan i?i “Manuscript” serginin kavramsal çerçevesini olu?turuyor. Muhtemelen vücudunu resim ve foto?raflary için model olarak kullanan ilk Türk kadyn sanatçy olan Duben'in i?leri, Yslam sanaty ve gelene?inde çyplakly?yn etrafyndaki tabuya bir cevap olarak, stereotiplere meydan okur, efsaneleri çözümler ve Do?u-Baty sorunsalyny müzakere eder.

Özlem ?im?ek kendini, erkek ressamlar tarafyndan çizilmi? ünlü Türk resimlerindeki kadyn temsillerini örnek alarak sahneler ve hegemonik temsiliyet sistemlerine y?yk tutup nihayetinde erkek baky?yna meydan okur.Buna benzer biçimde, Burçak Bingöl'ün titizlikle çizilmi? otoportresi izleyicinin baky?yny geri döndürüp, modern Türk kadynynyn Do?u'nun gelene?i ile Baty'nyn tecrübesi arasynda bölünmü? ikili?ine ayna tutar. Zeynep Kayan'yn foto?raflary sanat alanynyn synyrsyz olanaklaryny, betimleme ve performans ili?kisi çerçevesinde inceler. Sanatçy, bir teknik ve ?ans kary?ymyyla, ki?isel mistik arzu, varolu?sal endi?e ve birle?ik kar?y-anlaty lügatçesini dile getirir.

E?ref Yyldyrym'yn i?lerinde ben kavramyny 'öteki'ye ili?kin olarak tanymlamak asyldyr. “?eyda” cinayete kurban gitmi? bir travestinin portresi. Yyldyrym onun bulvar gazetelerindeki temsilinden etkilenmi? ve onun yüzünü ?iddetli boya katmanlaryyla ve resim yüzeyine uygulady?y gazete yyrtyklaryyla çözümler. Sonuçta ortaya, hayatyny bir kadyn olarak ya?ama arzusunda olan bir erke?e akyllarda iz byrakacak bir tazim çykar.

Zeren Göktan'yn dikkat çekici imgeleri çok sayyda sembolik anlam ta?yr, fakat ayny zamanda çok çe?itli olanaklar ve ucu açyk yorumlamalar da sunar.